„Na świętego Andrzeja wszystkim pannom nadzieja”….
tak zaczynały dziewczyny wieczór wróżb odprawiany z 29 na 30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja.
Andrzejkowe zwyczaje były znane w całej Europie już w średniowieczu, w tym również
w Polsce. Pierwsza polska wzmianka literacka o wróżbach andrzejkowych pojawiła się
w 1557 za sprawą pisarza i poety Marcina Bielskiego.
Dawniej w Andrzejki, czyli w wigilię świętego Andrzeja bawiły się wyłącznie dziewczęta. Dzisiaj bawią się również chłopcy. Dziś wróżby andrzejkowe rozpowszechnione są w całej Polsce i stanowią doskonały pretekst do zabawy.
,,Święty Andrzeju, daj mi znać, co się ze mną będzie dziać”
W świetlicy szkolnej uczniowie również brali udział w tradycyjnej zabawie andrzejkowej.
Były wróżby z butów i pudełko z kolorami przepowiadającymi przyszłość. Na „drzewach mądrości” dla chłopców i dziewcząt można było dowiedzieć się o imionach, zawodach
i cechach charakteru przyszłych żon i mężów. Na zakończenie zabawy wszyscy wrzucali grosik do miski z wodą, aby dowiedzieć się, czy wróżby się spełnią. Okazało się, że nikomu się nie spełnią i wróżby należy powtórzyć w przyszłym roku.